KUR’ÂN’LA KONUŞAN KADIN

Allah’tan korkusu dolayısı ile Kur’ân âyetlerinden başka bir söz konuşmayan bir kadının ibretlik hâli…

Bir günâha düşerim korkusuyla Kur’ân âyetlerinden başka bir kelam konuşmayan şu müttakî hanımın hâli ne kadar ibretlidir:

KUR’ÂN’LA KONUŞAN KADIN

Abdullâh bin Mübârek Hazretleri anlatıyor:

Allâh’ın Beytü’l-Harâm’ını (Kâbe’yi) haccetmiş ve Peygamber   -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in kabrini ziyâret maksadıyla yola çıkmıştım. Yolda bir karaltı gördüm. Dikkatlice baktım, bir de ne göreyim?! Sırtında yünden bir bürgü, başında da yünden bir başörtüsüyle yalnız bir kadın!.. Kendisine:

“–Esselâmü aleyküm ve rahmetullâhi ve berakâtüh!” diyerek selâm verdim.

O da, Yâsin Sûresi’nden:

“(Bu da) çok esirgeyici Rab’lerinden bir selâmdır!” سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ  (Yâsîn, 58) âyetini okuyarak selâmıma mukâbele etti.

“–Allâh sana iyilik versin! Sen burada ne yapıyorsun?” diye sordum. A’râf Sûresi’nin 186. âyetinden:

“Allâh kimi şaşırtırsa, onu yola getirecek yoktur…” مَن يُضْلِلِ اللّهُ فَلاَ هَادِيَ لَهُ  kısmını okudu. Anladım ki, yolunu kaybedip orada kalmış. Ona:

“–Nereye gitmek istiyorsun?” diye sordum. İsrâ Sûresi’nin 1. âyetinden:

“…Kulunu bir gece Mescid-i Harâm’dan alıp Mescid-i Aksâ’ya götüren…” سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى bölümünü okudu. Anladım ki, kendisi haccetmiş, Beytü’l-Makdis’e (Kudüs’e) gitmek istiyor. Kendisine:

“–Sen kaç gündür buradasın?” diye sordum. Meryem Sûresi’nin 10. âyetinden:

“…Sen sapasağlam olduğun hâlde, üç gece…” ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا kısmını okudu.

“–Yanında yiyecek bir azığın da yok?” dedim. Şuarâ Sûresi’nin:

“Beni yediren, içiren O’dur!” وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ meâlli 79. âyetini okudu.

“–Sen bu susuz çölde ne ile abdest alıyorsun?” diye sordum. Nisâ Sûresi’nin 43. âyetinden:

“…Su da bulamazsanız, o zaman temiz bir toprağa teyemmüm ediniz!..”  فَلَمْ تَجِدُواْ مَاء فَتَيَمَّمُو bölümünü okudu.

“–Benim yanımda yiyecek var. Yemek ister misin?” dedim. Bakara Sûresi’nin 187. âyetinden:

“…Sonra, akşama kadar orucu tamamlayınız!..” ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ bölümünü okudu.

“–Bu ay Ramazan ayı değil ki?” dedim. Bakara Sûresi’nin 158. âyetinden:

“…Kim gönlünden koparak (vâcib olmayan amellerden) bir hayır işlerse (mükâfâtını görür). Çünkü Allâh, tâatlerin ecrini veren, (her şeyi) hakkıyla bilendir!” وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ kısmını okudu.

“–Seferde iftar bize mübah kılınmıştı ya?” dedim. Bakara Sûresi’nin 184. âyetinden:

“…Eğer bilirseniz (güçlüğüne rağmen) oruç tutmanız sizin için daha hayırlıdır.” وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ bölümünü okudu.

“–Niçin benim seninle konuştuğum gibi konuşmuyorsun?” diye sordum. Kâf Sûresi’nin:

“İnsan hiçbir söz söylemez ki, yanında gözetleyen, yazmaya hazır bir melek bulunmasın!” مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ mealli 18. âyetini okudu.

“–Seni deveme bindirip kâfilene yetiştireyim.” dedim. Bakara Sûresi’nin 197. âyetinden:

“…Siz ne hayır işlerseniz, Allâh onu bilir…” وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ mealli bölümü okudu.

Onu bindirmek üzere hemen devemi hazırladım. Nûr Sûresi’nin 30. âyetinden:

“Mü’minlere söyle; gözlerini haramdan sakınsınlar!..” قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ mealli bölümü okudu.

Deveye binince, Zuhruf Sûresi’nin 13 ve 14. âyetlerinden:

“…Bunları bize râm eden Allâh’ın şânı ne yücedir! Yoksa, biz bunlara güç yetiremezdik. Biz şüphesiz Rabbimize döneceğiz.”

سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ ﴿١٣﴾ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ  kısmını okudu.

Yola koyulunca da Müzzemmil Sûresi’nin 20. âyetinden:

“…Artık Kur’ân’dan, kolayınıza geleni okuyun!..” فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ mealli bölümü okudu. Ben de:

“…Kime hikmet verilirse muhakkak ki ona pek çok hayır verilmiş demektir…” وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا (el-Bakara, 269) âyetinden ilhamla:

“–Sana çok hayır verilmiştir!” dedim. O da, bu âyetin devâmındaki:

“…Sâlim akıl sâhiplerinden başkası iyi düşünmez!” وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ  (el-Bakara, 269) mealli bölümü okudu.

Nihâyet kâfileye yetiştik ve:

“–İşte kâfilen bu! Onun içinde senin kimin var?” dedim. Kehf Sûresi’nin 46. âyetinden:

“Servet ve oğullar, dünyâ hayâtının zînetidir…” الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا mealli bölümü okudu. Anladım ki kâfilenin içinde oğulları var.

“–Onların hac kâfilesindeki vazîfeleri nedir?” diye sordum. Nahl Sûresi’nin:

“Daha nice alâmetler (yarattı). Onlar yıldızlarla da yollarını doğrulturlar.” وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ mealli 16. âyetini okudu. Anladım ki, oğulları kâfilede kılavuzdurlar. Çadırları ve imâretleri işâret ederek:

“–Şunlar içinde senin oğulların kimlerdir?” diye sordum. Nisâ Sûresi’nin 125. âyetinden:

“…Allâh, İbrâhim’i dost edinmiştir.” وَاتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً mealli son bölümü, 164. âyetinden “…Allâh, Mûsâ ile gerçekten konuştu.” وَكَلَّمَ اللّهُ مُوسَى تَكْلِيمًا  mealli bölümü, Meryem Sûresi’nin 12. âyetinden; “Ey Yahyâ! Kitâba var gücünle sarıl!..” يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ mealli birinci bölümü okudu. Bunun üzerine, ben de:

“–Ey İbrâhim! Ey Mûsâ! Ey Yahyâ!” diyerek seslendiğimde, ay parçası gibi üç genç çıkageldi. Gelip oturduklarında anneleri, onlara Kehf Sûresi’nin 19. âyetinden:

“…Şimdi siz birinizi gümüş para ile şehre gönderin de, baksın, (şehrin) hangi yiyeceği daha temizse ondan size bir erzak getirsin!..”

فَابْعَثُوا أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنظُرْ أَيُّهَا أَزْكَى طَعَامًا فَلْيَأْتِكُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ mealli bölümü okudu. Gençlerden biri giderek yiyecek satın aldı, onu önüme koydular. Kadın, Hâkka Sûresi’nin:

“Geçmiş günlerde işlediğiniz iyiliklerin karşılığı olarak âfiyetle yeyiniz, içiniz!” كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ mealli 24. âyetini okudu. Fakat ben kadının oğullarına:

“–Şimdi siz annenizin hâlini haber vermedikçe, yemeğiniz bana harâm olsun!” dedim. Bunun üzerine gençler:

“–Bu bizim annemiz, Rahmân olan Allâh’a karşı bir hatâya düşme korkusuyla, kırk yıldan beri Kur’ân-ı Kerîm âyetlerinden başkasını konuşmaz!” dediler. Ben de Cuma Sûresi’nin:

“Bu, Allâh’ın kime dilerse ona vereceği bir fazl (u inâyetidir)! Allâh büyük fazl (u kerem)sâhibidir!” ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاء وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ mealli 4. âyetini okudum.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları